Het is een beladen woord, God. Beladen vooral door de laatste 1500 jaar, gedurende welke het monotheïstische Christendom er een welhaast exclusieve claim op heeft gelegd. Als we het uitspreken denken we direct aan de persoonlijke godheid die deze godsdienst ons steeds heeft voorgespiegeld. We kunnen niet meer om dat beeld heen, we zitten er in vast als voeten in het moeras. En als we eindelijk de moed vinden om het vertrouwde gedachtengoed overboord te zetten en dat beeld af te zweren, dan gebruiken we ook het woord niet meer. Dat woord betekent immers die God. Maar daarmee ontzeggen we ons een woord waar we wel degelijk recht op hebben en dat we wel degelijk voor onze eigen doeleinden mogen gebruiken. Het is een woord van onvermoede betekenis.

Terwijl we over god nadenken, kunnen we ons eens afvragen wat een god nu eigenlijk is. Is het werkelijk een hoger wezen dat onze wereld geschapen heeft? Wat dat aangaat ben ik natuurlijk een andere mening toegedaan. Onze wereld is uit chaos voortgekomen en die chaos duurt onder onze neuzen gewoon voort. Dat wij er onze eigen chocola van kunnen maken is ons geluk. Mensen scheppen, goden niet. Goden zijn schepsels en ze bezielen de fenomenen om ons heen, waar wij geen vat op hebben (en breng nu niet de wetenschap te berde, de wetenschap weet niets, creëert alleen maar nieuwe beelden, maar komt nooit achter het beeld). Omdat er zoveel verschillende fenomenen zijn, is het erg onwaarschijnlijk dat er maar één god is. En als er toch maar één is, dan kan het in geen geval die gelijkmatige en goede God zijn die we kennen. Twee, de ene goed en de andere slecht, is al even onacceptabel omdat dat een schandalige vereenvoudiging is van de complexe wereld waarin goed en kwaad geen enkele betekenis vertegenwoordigen. Het monotheïsme is alleen te redden met een volstrekt wispelturige en onbetrouwbare god. Zo’n god heeft bovendien het voordeel dat eindelijk niemand zich meer kan afvragen “waarom God dit heeft toegestaan”. Maar als we zo ver gaan, dan kunnen we er net zo goed, of zelfs beter, meerdere goden van maken. Liefst oneindig veel. Want in alles is het leven heilig. In alles is het leven God.