Tijdens mijn rustige en korte rondje van vandaag zag ik een bord hangen: AFGESLOTEN 5 april ivm Marathon. De wedstrijd waar ik al maanden voor aan het trainen ben komt dus met rasse schreden naderbij. Het is nu over een week, en daarom zou ik er helemaal klaar voor moeten zijn. Maar op een of andere manier voel ik me allesbehalve klaar.

Mijn benen zijn zwaar bij het lopen, ik heb de hele week al spierpijn in mijn scheenbenen en tijdens het rennen voel ik overal kleine pijntjes. Vorige week heb ik mijn 10K verprutst. Ik liep als een natte krant. In de laatste twee kilometer heb ik me nog in laten halen door een man die ik eerst op grote achterstand had gezet. Ik moest alle zeilen bijzetten om me de volgende belager van het lijf te houden.

Ik ben er niet gerust op, al weet ik dat ik me helemaal geen zorgen hoef te maken. Ik heb de laatste tijd hard getraind, met een paar keer 32 kilometer en een snelle halve marathon van onder het anderhalf uur. Het is niet gek dat ik een beetje moe ben. Bovendien is dat verprutsen van die tien ook maar relatief. Daar heb ik geen 41 minuten over gedaan, en dat is lang niet slecht.

Ik houd niet van die rustweken. Je hebt veel te veel tijd om je zorgen te maken en pijntjes te voelen. Gelukkig heb ik dat bordje nu gezien, en vanmiddag kreeg ik per e-mail mijn startnummer toegestuurd. Eindelijk kan ik me echt kwaad gaan maken op die 42 kilometer en een beetje!