De zon schijnt nog even mooi, maar gelukkig is het niet meer zo vreselijk heet. De hele winter heb ik bij vrieskou gerend, ingepakt in twee of drie lagen over elkaar heen, glibberend over de straat om op de been te blijven, en daar is mijn lichaam nog helemaal op ingesteld. Die twintig graden van vorige week was dus even behoorlijk schrikken.

Alles en iedereen reageerde enthousiast. De vogeltjes floten, de bloemetjes bloeiden, de bomen schoten uit, de speeltuinen zaten vol. Maar ik zweette bij het rennen als een otter. De winter heeft nu toch zo lang geduurd, daar kan best nog een weekje aan worden vastgeplakt. Een graad of tien lijkt me meer dan genoeg voor de tweede dag van het lentefeest. Daarna kan wat mij betreft de zomer losbarsten.