Woensdag 7 februari. Rustdag. Nog 74 dagen tot de marathon van Londen.

Net als vrijwel iedereen die begint met lopen had ik bij mijn eerste marathon nauwelijks nagedacht over mijn techniek, landde ik gedachteloos op mijn hak en besteedde ik geen aandacht aan mijn houding.

Maar dat is door de jaren heen nogal veranderd. De eerste aanzet die ik daarvoor maakte, toch zeker zo’n 13 jaar geleden, was eigenlijk het vastzetten van mijn rug, waar ik in die tijd steeds maar weer doorheen ging. Daar had ik steeds veel pijn en ongemak van, waardoor ik het me gewoon niet meer kon permitteren om er geen aandacht aan te besteden. Dus spande ik tijdens het lopen alle spieren aan die in mijn onderrug en buik zaten. Sindsdien vangen die de klappen op, wat tegenwoordig vaak een ‘stevige core’ genoemd wordt. Toen heeft me dat even wat spierpijn opgeleverd, maar last van mijn rug heb ik niet meer gehad.

Bovendien maakte deze wijziging alle veranderingen mogelijk die ik later heb doorgevoerd. Zo raakte ik in 2012 onder invloed van natural running. Aanvankelijk heel voorzichtig. Ik kocht een paar schoenen die wat minder demping op de hak hadden, omdat ik het gevoel had dat die demping me meer in de weg zat dan dat ik er voordeel van had. Wat kan daar mis gaan, zou je zeggen.

Maar zo’n andere schoen heeft een geweldige impact op hoe je rent. Dat moest ik weer helemaal opnieuw leren, hoe gek dat ook klinkt. Ik wist nauwelijks meer hoe ik mijn voeten moest neerzetten. Ik begreep het gewoon niet meer. Ik heb kilometers lopen worstelen, heel bewust van mijn hoe ik liep, terwijl ik steeds maar weer iets anders probeerde. Zo loopt het wel goed. Nee, toch niet. Iets anders proberen. Ja. Hee, ik loop weer anders. Wat doe ik nu? Ik kreeg maar niet uitgevogeld wat ik moest doen.

Daarvoor had ik een paar clinics nodig, beide van David van der Linden van Slim Lopen. De eerste was gewoon een workshop bij een sportwinkel in Utrecht. Van David leerde ik dat je de voet eigenlijk plat moet neerzetten en dat je niet hoeft af te zetten met je voorvoet, iets waar ik zelf nooit op was gekokmen. Daaruit vloeide direct voort dat je de voet recht onder je neerzet. Vervolgens val je eigenlijk gewoon voorover en vang je jezelf op, waardoor je snelheid maakt.

Dat is de pure natural running-techniek. Na nog een cursus van David van der Linden in de bossen bij Mierlo kocht ik geheel platte schoenen en daar heb ik ook een paar marathons op gelopen, al moet ik zeggen dat het daarop nooit sneller is gegaan dan die in Utrecht aan het begin van 2012. Records heb ik er dus niet op gebroken.

Maar het was wel een perfecte manier om me heel bewust te maken van mijn techniek. Alles moet op dat soort schoenen namelijk kloppen, anders komen de klappen veel te hard aan. Want je hebt geen demping in de schoenen. Je voelt alles. En dat was weer iets dat ik meenam naar de voorlopig laatste fase in mijn ontwikkeling.

Sinds ik bij Geurt ben gaan trainen ben ik veel sterker geworden. Ik heb veel meer kracht in bovenbenen, kuiten en voeten. En daardoor kon ik ook steeds meer op mijn voorvoet gaan lopen. Met die voorvoet vang ik tegenwoordig de klappen op. Ik klauw ze net iets voor me in de grond, waarna ik er pas op ga leunen als ik er met mijn zwaartepunt boven ben. En dan lanceren ze me direct voor de volgende stap.

Zo voelt rennen rennen heel natuurlijk aan en vlieg ik met zo min mogelijk inspanning over de weg. Mijn voorvoet lanceert mijn hele lichaam, mijn knie gaat omhoog waardoor het onderbeen als vanzelf ontspannen naar voren gaat, precies naar de juiste plek net voor me. En als die voorvoet eerst onderzoekend de grond raakt is de hele keten van mijn lichaam, van die voorvoet via de hiel, kuiten, bovenbenen, dijen, buik, rug naar de armen, voorbereid op de volgende sprong in de loop, alles precies in balans en geformeerd rond de core, waar alle verandering al die jaren geleden dus mee is begonnen.

Zo heb ik mijn lichaam in de loop van de tijd veranderd in een geoliede renmachine, waar alles op zijn eigen spanning staat, zijn eigen taken uitvoert, zijn eigen banen beschrijft en zo bijdraagt aan een soepele tred. Al is er natuurlijk altijd wel een onderdeeltje dat net iets beter kan worden afgesteld.