Maandag 5 maart. Vaartspel. Nog 48 dagen tot de marathon van Londen.

Ik weet intussen heus wel dat het weer nu even uit een ander vaatje tapt, maar ik ben er nog steeds niet helemaal op voorbereid als ik in rentenue de deur uit stap. Het is dan ook een heerlijke verrassing dat ik geen enkele moeite hoef te doen om warm te blijven terwijl ik wacht tot mijn horloge genoeg satellieten bij elkaar heeft gezocht voor een goede plaatsbepaling. De afgelopen weken stond ik daarbij steeds te kleumen met mijn rug in de wind. Nu kan ik me rustig voorbereiden op het vaartspel.

Daar begin ik heel voorzichtig mee, want ik wil niets forceren na de dertig kilometer van gisteren. Maar mijn eerste versnelling gaat me zo makkelijk af dat ik niet alle vaart laat varen als ik terugneem. Het basistempo gaat een stuk omhoog.

En terwijl ik zo lekker loop dringt het pas echt goed tot me door wat voor perfect weer het is. Het waait nauwelijks, dus vormt de wind nauwelijks een obstakel als ik hem tegen krijg. De temperatuur is aangenaam, zodat mijn spieren lekker soepel aanvoelen. Maar het is ook koel genoeg, waardoor ik mijn overtollige warmte makkelijk kwijt kan.

Wat is het heerlijk om in deze omstandigheden te lopen. Als dit toch eens het weer zou kunnen zijn wat we hebben als we in Londen door de straten rennen! Hoe perfect zou dat zijn!

Maar 10 graden, niet te vochtig, weinig wind en ook nog een open lucht is te veel gevraagd, dat weet ik heus wel. In de tweede helft van april kan hier in Nederland de temperatuur al behoorlijk oplopen. En als het niet warm is, dan is het nat en winderig.

Of druilerig. En dat zou nog te prefereren boven de andere twee alternatieven. Als ik dan toch dit perfecte weer niet krijgen kan.

Verder leg ik me natuurlijk keurig neer bij wat de weergoden me maar voor de voeten zullen werpen op die dag in april. Het heeft weinig zin om me daar druk over te maken, aangezien het weer iets is waar ik geen enkele invloed op kan uitoefenen. Waarbij ik overigens wel wil aantekenen dat het weer omgekeerd juist een allesbepalende invloed heeft op mij, en dat voelt toch een heel klein beetje aan als onrecht.

Maar wie weet heb ik geluk en wordt het een dag als vandaag. Vandaag gaat het lekker. Vandaag vlieg ik over het asfalt. Vandaag voelt lopen heerlijk. Al begrijp ik zelfs vandaag niet waar ik komende zondag de kracht vandaan moet halen om onder de 1:22 te lopen op de halve marathon.