Vrijdag 20 april. Loslopen. Nog maar 2 dagen tot de marathon van Londen.
Ik prop alles in de koffer, mijn broekje, rensokken, shirt met het logo van GOAL for the Gambia, gelletjes, potje vaseline dat ik voor de marathon in Boedapest heb gekocht, onderbroekjes, normale sokken, een trui, t-shirts, toiletspullen, boek, laptopje, kabeltjes voor telefoon, horloge en laptop, adapter voor de stopcontacten in de VK. De koffer gaat maar nét dicht.
Daarnaast heb ik ook alles bij me, paspoort, boarding passes, pinpas, credit card, treinkaart, mail waarmee ik het startnummer kan ophalen. Niks vergeten! Dan kan ik rustig een paar uur rondlopen om me te bedenken wat ik allemaal toch nog vergeten ben.
Waarna mijn oog vrijwel direct op mijn renschoenen valt, die nog op de vloer liggen rond te slingeren. Misschien moet ik die toch ook maar meenemen. Dus koffer weer open, laptop boek en toilettas eruit, schoenen erin, alles er bovenop. Maar nu lukt het met geen mogelijkheid meer om de rits dicht te krijgen. Het boek en de laptop zullen bij Miriam in de tas moeten.
Vanmiddag om tien voor drie vliegen we op Stansted. Om half twaalf in de trein. Nu is het tien over half tien. Zal ik nu nog even veertig minuten gaan lopen om de stress uit het lichaam te verdrijven?
Koffer weer open.
