Zaterdag 21 april. Startnummer ophalen. Morgen ren ik de marathon van Londen!

Langzaamaan begin ik een idee te krijgen van de schaal van de London Marathon. En dan nog gaat die me de pet waarschijnlijk te boven en zal ik morgen verrast worden.

De Underground zit tjokvol met mensen die naar de Expo gaan, schreeuwende stewards op de perrons stuwen rijen dik aan reizigers richting de de juiste treinen of naar de uitgang van het station die naar de Expo voert. En dit is nog niet eens Race Day!

Gisteren hebben Jo en Martin verhalen verteld over vorige jaren. En daardoor is bij mij het schrikbeeld ontstaan dat ik zomaar achter groepen langzamere mensen kan komen te zitten, waar ik met geen mogelijkheid langskom en dat het na het startschot nog een half uur kan duren voordat ik van start mag, ook al zit ik in de snelle groep.

Maar ze vertellen ook over de wildenthousiaste mensenmassa die elke loper massaal vooruit schreeuwt, op werkelijk elke centimeter van het parcours. Er zal geen rustig moment zijn in de drie uur dat ik loop.

Toen ik in Utrecht het perron op stapte werd ik nerveus omdat ik de wedstrijd goed wilde lopen, vanwege de warmte en de wind. Maar nu begint ook om nog allerlei andere redenen de spanning op te lopen. Ik weet gewoon niet wat ik moet verwachten. Zal ik mijn race kunnen lopen zoals ik wil, of moet ik dat maar op mijn buik schrijven en lekker gaan genieten van de ervaring?

Daarom sluit ik het allemaal helemaal uit! Weg met die gedachten! Ik heb mijn startnummer, ik heb mijn chip, ik heb alles wat ik nodig heb om te starten. Dus morgen ga ik van start en dan zie ik wel wat ik moet doen of niet moet doen, of ik sneller of langzamer wil, of het moeilijk wordt of niet, of die menigte angstaanjagend is of opbeurend. Dat zijn zorgen voor morgen! Nu kan me dat niets schelen!

We gaan lekker in het gras liggen naast de Cutty Sark, we slenteren door Greenwich Park, we eten iets lekkers op een markt. We gaan rustig naar ons hotel (dat overigens veel verder weg is dan ik had gedacht, maar als we inchecken blijken we er als verrassing een bustocht naar de start bij te krijgen, dus dat maakt veel goed), Ik spelt rustig mijn startnummer op mijn shirt, voorzie mijn schoen van een chip, we gaan lekker veel eten, lezen, en dan lekker slapen.

En de marathon? Die is morgen pas!