Vrijdag 19 januari. Nog 93 dagen tot de marathon van Londen

Vandaag staat er een rustdag op het programma. Maar morgen kan ik niet lopen omdat ik dan naar een cursus ga van Siggi Mar, wereldberoemd in de IJslanderwereld. Hij gaat me hopelijk meer tips en aanwijzingen geven over hoe ik met Sprettur verder kan komen, nu ik dit jaar de T8 achter me wil laten en wil gaan uitkomen in de T7 en misschien zelfs in de T5. Dan moet ik langzamer en sneller leren tölten en daar kan ik best wat onderricht bij gebruiken.

Maar dat betekent wel dat er vandaag gelopen moet worden, anders raak ik achterop. Als compromis besluit ik een ontspannen loop in te lassen. Ik mag lopen zoals ik wil en hoe hard ik wil, zolang ik maar lekker loop. Daarvoor kies ik het rondje door het Maximapark, iets meer dan 18 kilometer.

Het begint in mineur. In de eerste 5 kilometer krijg ik een stevige hagelbui op mijn hoofd. Maar als die voorbij is word ik getrakteerd op een heerlijk frisse loop onder prachtige wolkenpartijen die worden afgewisseld met blauwe lucht en beschenen door een ondergaande zon.

Er zit een aalscholver in de sloot, er scharrelen meerkoeten en fazanten rond, een kraai met witte strepen op zijn vleugels vliegt voorbij, ik zie een valk bidden in de lucht, een grote zwerm meeuwen stijgt op de thermiek terwijl ze scherp contrasteren met de fel beschenen wolk op de achtergrond. Ik kan het allemaal rustig bekijken, terwijl mijn lichaam geroutineerd en soepel het loopwerk verricht.

Een hardloper die uit een zijstraat komt probeert bij me aan te haken, maar als ik even later omkijk om te zien waar hij blijft, is hij in geen velden of wegen te bekennen. Het mag dan makkelijk gaan, maar het gaat zeker niet langzaam!

Zulke lopen heb ik nodig om me er aan te herinneren dat hardlopen gewoon leuk is. Het voert je langs een overvloed aan beelden en als je lichaam zo getraind is als het mijne worden die beelden alleen maar scherper en prikkelender. De hele wereld om je heen wordt lichamelijk.

In die lichamelijke wereld dompel ik me onder en ik geniet met volle teugen, terwijl ik als afsluiting nog even versnel. Gewoon omdat het zo makkelijk gaat en zo lekker voelt.

Het werk komt zondag wel weer, ongetwijfeld met spierpijn in delen van mijn lichaam die ik bij het lopen nauwelijks aanspan maar die ik bij het paardrijden hard nodig heb om Sprettur onder controle te krijgen. Want in tegenstelling tot bij het hardlopen ligt bij het paardrijden de ‘zone’ nog ruimschoots buiten mijn bereik.