Maandag 22 januari. Géén rustdag. Nog 90 dagen tot de marathon van Londen

Gisteren heb ik een lange duurloop gedaan, dus vandaag heb ik vrij. Dat zegt tenminste het schema dat ik bij gebrek aan beter nog altijd aanhoud. Ik doe het dan ook rustig aan, neem de tijd voor de afwas en zo dadelijk ga ik koken.

Maar dan, rond kwart voor zes, komt er een mail binnen van Geurt, mijn trainer. Compleet met nieuw schema! Daar zat ik al op te wachten.

Nieuwsgierig open ik het bestand. Bij eerste inspectie valt direct op dat er een paar nieuwe elementen in zitten, zoals het ‘viaduct’ en het ‘vaartspel’. Bovendien bestaat mijn trainingsweek vanaf nu niet meer uit vijf, maar uit zes dagen.

En dat laatste betekent vooral dat ik vandaag helemaal geen vrij heb. Ik moet aan de bak! 1:15 uur vaartspel.

Wat vaartspel is staat er gelukkig bij uitgelegd. Het is spelen met snelheid. Ik moet gewoon lekker lopen en zomaar spontaan een aantal versnellingen van tussen de 300 en 600 meter plaatsen. Dat klinkt als pret.

Maar ik vind het lastig om afscheid te nemen van mijn rust. Ik was er al helemaal op ingesteld om vandaag niet te rennen. Vanaf gisteren heb ik daar al rekening mee gehouden. En dat schema komt wel héél erg op het laatste moment binnen. Een kwartier later en het was écht te laat geweest. Is het dan niet gerechtvaardigd om er vanaf morgen mee te beginnen? Ja toch?

Neen!

Even ben ik in de verleiding geweest, maar ik roep mezelf streng tot de orde en kleed me resoluut om. Om het mezelf gemakkelijk te maken kies ik nog wel de simpelste route die ik ken. Die kan ik gedachteloos lopen. Later zal ik hem nog wel met ongeveer een kilometer uitbreiden om in de buurt van de 1:15 uur uit te komen, maar dan ben ik al lang lekker bezig.

In vijftien kilometer plaats ik 11 kortere en langere, snellere en minder snelle versnellingen. Tussendoor loop ik gewoon lekker verder. Ik vermaak me prima door wat fietsers in te halen op viaducten en ik geef joggers het gevoel dat ze bijna stilstaan.

Op het laatst probeer ik ook nog even een persoonlijk record neer te zetten op een Strava-segment, door heel stevig aan te zetten. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik harder zou kunnen lopen.

Nog even uitlopen, een laatste kleine versnelling en ik mag naar binnen. Dan heb ik mijn rustige avond verdiend!

Maar als ik mijn horloge heb gesynchroniseerd, blijkt dat ik het segment van 100 meter ooit maar liefst drie seconden sneller heb gelopen. De tijd van vandaag staat niet eens in mijn top drie! Het kan dus nog véél sneller!

Wie weet kan mijn nieuwe schema daarvoor zorgen.