Vrijdag 16 maart. Duurloop. Nog 37 dagen tot de marathon van Londen.

In tijden als deze is hardlopen mijn redding. De afgelopen twee dagen heb ik 9 à 10 uur aan een stuk gewerkt, afwisselend heel intensief geconcentreerd, en in volkomen chaos waarin er allerlei onnodige brandjes geblust moesten worden die uitsluitend veroorzaakt werden door slechte communicatie. In ieder geval slurpen ze energie.

Dus als ik thuis kom ben ik in gedachten bezig het hele bedrijf te reorganiseren, terwijl ik tegelijk aan het schaven ben aan het pretentieuze verhaal over Stephen Hawking en het gevaar van gewapende kunstmatige intelligentie dat ik gisteravond en vanochtend heb geschreven, en dat ik daarna op video heb opgenomen. Wat ik daar nu ook aan verander, het is een gepasseerd station dat al lang en breed op Youtube staat.

De enige remedie tegen zulke drukte in mijn hoofd is rennen. En gelukkig hoef ik vandaag geen versnellingen, geen intervallen, geen fratsen, gewoon rechttoe rechtaan rennen. Anderhalf uur rennen en verder niks.

De eerste helft ben ik overtuigend met iedereen aan het praten, werk ik de veranderingen verder uit, voeg ik nog wat woordjes en gebaren toe aan de tekst. Maar geleidelijk aan wordt dat minder en minder, tot ik gewoon lekker aan het lopen ben, op een fijn tempo, soms met de wind mee, soms tegen de wind in.

Gewoon lekker lopen. Wat zou ik zonder moeten?

Nieuwsgierig naar het verhaal over Stephen Hawking en het gevaar van gewapende AI?