Dinsdag 3 april. Loopgroeptrainging. Nog 19 dagen tot de marathon van Londen.

Na al die kilometers van gisteren zie ik best op tegen de training van vandaag. Ik weet niet of mijn benen het tempo wel zullen willen volgen dat we vanavond gaan rennen. Ze zijn nog wat zwaar en ik voel ook nog een prikje in mijn kuit. Maar het is natuurlijk geen optie om thuis te blijven. Dan ga ik maar een keer lekker rustig achteraan hollen.

Geurt blijkt er overigens helemaal niet te zijn vanavond. Die heeft een weekendje Terschelling gehad en is nog op de terugweg. Dat vind ik jammer, want ik had graag het resultaat van gisteren met hem besproken. Nu mis ik de de bevestiging van hoe ik die laatste drie kilometer van de halve marathon interpreteer.

Gelukkig heeft hij het recept voor deze avond doorgegeven aan Wijnand. Die vertelt ons dat we flink wat kilometers gaan maken. Alsof ik die tekort kom in mijn schema! Maar goed, we gaan aan de slag.

Er blijkt een schema te liggen met steeds kortere afstanden op steeds grotere snelheid. We beginnen bij 2,4 kilometer in een lekker tempo van van 4:10. Voordat we van start gaan zie ik nog op tegen de afstand, maar als we eenmaal bezig zijn is dat eigenlijk geen punt.

Daarna moeten we twee kilometer lopen in een tempo van 4:00, 1,6 kilometer in 3:50, 1200 meter in 3:40, 800 meter in 3:30, en tot slot nog vijf tweehonderd metertjes, opnieuw oplopend in snelheid.

En het gaat me verrassend goed af! Die eerste 2,4 kilometer loop ik achteraan met Robert-Jan, die gisteren ook een halve marathon heeft gelopen en die er daarna nog 12 kilometer bovenop heeft gedaan. We vertellen elkaar dat we het vandaag waarschijnlijk niet zullen kunnen bijbenen.

Maar verrassend genoeg zitten we allebei steeds vooraan, als we niet op kop lopen. Wij zijn dat lange werk gewend.

En in feite hebben we het aan Wijnand te danken dat het relatief makkelijk gaat. Als we staan uit te hijgen van de laatste 200 meter vertelt die ons namelijk dat die eerste 2,4 kilometer helemaal niet op het oorspronkelijke schema van Geurt stond. Die heeft hij er eigenhandig bij gemaakt. En precies die paar kilometers in dat rustige tempo gaven mij de gelegenheid om op gang te komen.

En sommige anderen werden er alvast een beetje door uitgeput, zodat ze mij er later niet uit konden lopen. Zo werkte dat extraatje aan twee kanten in mijn voordeel en dat van Robert-Jan.