Vrijdag 16 februari. Langzame duurloop. Nog 65 dagen tot de marathon van Londen.

Blijkbaar wil Geurt het er echt bij me inrammen. Mijn lichaam moet gewend raken aan hoge snelheid in combinatie met grote vermoeidheid. Dit keer wordt dat nog eens bemoeilijkt doordat het licht bergop gaat, en daarna weer bergaf.

Toch staat vandaag een langzame duurloop op het programma, en daar ben ik maar wát blij mee! De intervaltraining van gisteren heeft zo zijn sporen nagelaten in mijn benen. Die voelen stram en stijf. Het hardlopen gaat helemaal niet soepel en het lukt me dit keer dan ook makkelijk om langzaam te lopen.

Dat moet ik anderhalf uur volhouden, maar dat is geen probleem, hoogstens irritant. Het is een kwestie van doorlopen. Alleen staat er bij vandaag nóg iets op het schema dat ik van Geurt heb gekregen: ‘viaduct 4 x snel’. En dat ‘viaduct’ wil zeggen dat ik in mijn loop vandaag een paar flinke versnellingen moet plaatsen. Ik moet heel hard een brug op rennen, dat is 1, en er daarna direct weer zo hard mogelijk vanaf, dat is 2. Datzelfde moet ik vervolgens nog een keer doen bij een andere brug.

Negen kilometer lang kijk ik er vreselijk tegenop en vraag ik me af hoe dat nou toch moet. Want gewoon rennen gaat al stroef, hoe moet ik dan in hemelsnaam nog versnellen?! Tegen een brug omhoog nog wel!

Om van dat verschrikkelijke vooruitzicht verlost te zijn besluit ik een brug eerder als viaduct te bestempelen dan ik oorspronkelijk van plan was. En terwijl ik de helling op snel, blijkt natuurlijk dat hard lopen veel makkelijker is dan het sukkeldrafje van daarnet. Als je snelheid maakt spant je lichaam zich samen in de juiste vorm en werkt het perfect.

De snelheid van gisteren benader ik niet op die kilometer omhoog en omlaag. Maar dat is ook niet nodig. Het gaat om het gevoel. Twee kilometer verderop doe ik hetzelfde bij de volgende brug. Daar voelt het hardlopen zonodig nog lekkerder.

En dan zijn er nog wat extra kilometers om uit te lopen. Ik moet die anderhalf uur immers volmaken. Bovendien wil ik vandaag zeker 18 kilometer rennen, zodat ik alvast voorbij de zestig kilometers kom in deze week. Dan zit een weekomvang van 90 misschien nog in het vat, met de lange duurloop van zondag nog in het verschiet. Morgen valt er tussenuit, want dan ga ik op cursus met Sprettur. Daar kijk ik ook naar vooruit.