Zaterdag 24 maart. Cursus met Sprettur. Nog 29 dagen tot de marathon van Londen.

Voordat de zomer begint zet Siggi nog wat bij me in de week. Hij laat me vanuit galop terugnemen naar tölt. In eerste instantie lukt me dat niet. Naar de letter van de opdracht zit ik achterover en probeer Sprettur wat in te houden, maar het gaat een paar keer helemaal mis.

Gelukkig heeft Siggi gezien wat er precies mis ging en hij vertelt me dat ik mijn handen met de teugels helemaal moet losdenken van mijn zit. Die twee moeten helemaal onafhankelijk van elkaar bewegen. Dat begrijp ik, en als ik het nog een keer probeer ben ik veel losser in mijn bovenlijf, dat in eerdere pogingen samen met mijn zit vast zat. Nu speel ik met de spanning en begrijpt Sprettur me veel beter. Hij gaat vanuit galop keurig in tölt.

Deze overgang blijkt achteraf een eerste stap te zijn richting telgang. Die wil ik dolgraag met Sprettur proberen, maar dat is toch echt iets voor volgend jaar. Op z’n vroegst.

‘s Middags op de buitenbaan rest het Siggi voor dit jaar alleen nog om wat puntjes op de i te zetten. Eerst moet ik Sprettur buigen en gevoelig maken, maar daarna concentreert hij zich op mijn houding. Ik moet rechtop zitten, vooruit kijken naar waar we heen gaan. Want ik leid onze combinatie en Sprettur let op mij. Als ik maar een beetje zit rond te kijken kan ik van hem toch ook niet verwachten dat hij geconcentreerd blijft.

Nu moet ik alleen mijn voeten nog recht houden en niet optrekken. Dan zijn we er klaar voor om deze zomer de juryleden van de verschillende wedstrijden te gaan overtuigen. Sprettur heeft er in ieder geval zin in. Hij takketakt in een geweldig tempo over de baan.

Het is echt wel bijzonder te merken hoe we in de afgelopen maanden vooruit zijn gegaan, eigenlijk vrijwel zonder te oefenen. Want al mijn tijd is in de marathontraining gaan zitten. Maar ik denk nog steeds dat de twee elkaar versterken en dat de tijd die ik in de ene bezigheid steek me ook sterker maakt voor de andere.

Dus voor de marathontraining is dit geen verloren dag. Bovendien stort mijn loopmaat voor één dag intussen geld voor GOAL for the Gambia, het goede doel waarvoor ik loop. Dus heb ik des te meer motivatie om me morgen weer op mijn 32 kilometer te storten.